"...άλλος για το δημόσιο!!!"

Πρόσφατα άκουσα στο ΝΙTRO να λένε το εξής αμίμητο!!

"...ευτυχώς που δεν είχαμε καποιον θείο ή ξάδελφο να μας βάλει στο δημόσιο... ο θεός μας γλύτωσε"...

Γέλασα απίστευτα όταν το άκουσα  αν και δεν θα πρεπε!!

Γιατί και εγώ είμαι μία από τους 768009 καταχωρημένους δημοσίους υπαλλήλους...

Θυμάμαι τη χαρά που κάναμε όλοι στην οικογένεια όταν προσλήφθηκα μόνιμη. Συγχαρητήρια, κεράσματα (δύο κιλά έβαλα), τα δώρα που πήρα, πόσοι άγιοι της χριστινοσύνης πήραν το κάτιτι τους!!

Ούτε σε γέννητούρια τέτοιες χαρές!!

Ωραίες εποχές!!

Τώρα...

ο αστακός είναι ψόφιος, το κρασί παλιό, το χαβιάρι μαύρο, το τυρί μουχλιασμένο...

Εκείνο που παραμένει ίδιο είναι η γνώμη των υπάλλήλων εντός κι εκτός δημοσίου.

Η χειρότερη!!

Γιατί μεταξύ μας,

ο δημόσιος τομέας είναι ανοργάνωτος, γεμάτος τρύπες και επικύνδινος για την υγεία!

την ψυχική!!

Και αν και όλοι μιλούν για το ραχάτι των δημοσίων υπαλλήλων,

η αλήθεια είναι πως ο εργατικός δεν θα βελτιώσει την κατάσταση

και ο τεμπέλης δεν θα την επιδεινώσει!

Γιατί στο δημόσιο ο ...κατάλληλος άνθρωπος σπάνια είναι στην ...κατάλληλη θέση!!

Από την άλλη, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει από το μισθό τους, έχουν όμως, διασφαλίσει την εργασία τους!!

Έτσι δικαιολογείται γιατί αρκετοί αν και φθονούν τους δημοσίους υπαλληλους και χαίρονται για τα παθήματα τους, επιθυμούν διακαώς να είναι στη θέση τους...

"...άλλος για το δημόσιο!!!"