...Όταν βγει ο ...κυνόδοντας!

λοιπόν σήμέρα έπρεπε να πάω στο μνημοσυνο
της θείας μου, αδελφής του μπαμπά μου.

φυσικά δεν πήγα
(πήγα γυμναστήριο)
και φυσικά όλοι μου την είπαν
με εξαίρεση την αδελφή μου.

ούτε και στην κηδεία πήγα.
αποφεύγω πλέον όλα τα οικογενειακά event
δυσάρεστα ή ευχάριστα.
δεν έχω άμεσα συμφέροντα από την κληρονομιά
και όσο ζούσε ήταν μια υποχρέωση

(88 ετών γεροντοκόρη, παλαιάς κοπής!)

τώρα που ησύχασε εκείνη
θα χαρώ την ησυχία μου

ακόμα όμως ακούω τη φωνή της μάνας μου 

να με γεμίζει ενοχές

"πότε θα πας να δεις τη θεία;

...ένα τηλέφωνο δεν μπορείς να της κάνεις;

...εκείνη συνέχεια ρωτάει για σένα"

 και τα παραπάνω με τη φωνή του Λαζόπουλου.

τελικά θέλω και άλλη δουλειά
μέχρι να τελειοποιησω
το "δεν με νοιάζει τι λενε οι άλλοι"
γιατί σκέφτομαι ότι συνέπειες...

τι εννοώ;
η "μητήρ" μου αν και ξερει ότι θα την επισκεφτώ σύντομα

δεν με ρώτησε για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια

τι φαγητά να μου φτιάξει για να πάρω μαζί μου!

(αυτό θα πρέπει να της στοίχησε όσο κι εμένα!)

και ερωτώ
και με τι ταπεράκια θα ζήσω εγώ
τις επόμενες εβδομάδές;

τα ταπεράκια είναι θέμα επιβίωσης!

τέλος πάντων προτιμώ να τρώω σαλάτες
παρά να κάνω αυτο που θέλουν οι άλλοι!!

τις πεντανόστιμες σαλάτες μου τις συνόδεψα 

με τα εδέσματα που με προμήθευσε η αδελφή μου!

η γνήσια ελληνική οικογένεια βρίσκει πάντα τον τρόπο 

να στηρίξει τα μέλη μας.

Υ.Γ. Πρέπει οπωσδήποτε να δω τον Κυνόδοντα.