mosaico

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

την ...έχουν "ακούσει" σήμερα!

Φρουρών της Μαδρίτης Royal Palace, Και έφτασε η ημέρα που σύσσωμο  το τηλεοπτικό κοινό παρακολουθεί με δέος και συγκίνηση μια οθόνη lcd, pc ή smartphone
όπως απαίτησαν star, alpha και skai!!
Η ημέρα του πριγκηπικού γάμου!!
Απ' όλα όσα έχω ακούσει εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι τα ηρεμηστικά που έδώσαν στα άλογα, όχι για τα ψυχολογικά τους αλλά για να μην τρομάξουν
και να μην ...ουρήσουν
και σκανδαληστούν οι Βρετανοί με την έλλειψη τρόπων από μέρους των ζωντανών.
Kοινώς τα άλογα την ...έχουν "ακούσει" σήμερα!
Και με τα κακά τους τι έκαναν;
Τους έδωσα να πιούν channel no 5 για να είναι αρωματισμένα
ή
τους έκαναν κλύσμα;

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Master chefs

Εφέτος είπα να αλλάξω τον παραδοσιακό προορισμό του Πασχαλινού τριημέρου και δέχτηκα την πρόσταση της φίλης μου να πάω στο κτήμα τους στο Λαγονήσι.

Εκεί λοιπόν επικρατεί ένας χρυσός κανόνας!

Οι άντρες μαγειρεύουν και οι γυναίκες απολαμβάνουν τον καφέ τους, το τσιγάρο τους, το περιοδικό τους...

Οι master chef, λοιπόν του σπιτιού, αφού πήγαν για ψώνια, μαγείρεψαν εξαιρετικά, το βράδυ της ανάστασης, lamp στο φούρνο της κουζίνας και lamp στον πετρόχτιστο παρακαλώ, με πατάτες τόσο νόστιμες, που θα ζήλευε και ο Σκαρμούτσος...
...έψησαν ψωμί και έφτιαξαν πεντανόστιμη μαγειρίτσα...
και την Κυριακή του Πάσχα φυσικά έψησαν και το αρνί στη σούβλα...

Τις υπόλοιπες δουλειές, στρώσιμο τραπεζιού, πλύσιμο πιάτων, καμιά σαλάτα κλπ συνήθως κάνει η καινούρια της παρέας που δεν αισθάνεται άνετα με το πρωτόκολο και θεωρεί υποχρέωση της να βοηθήσει.

Εγώ, φυσικά, ακολουθούσα τους κανόνες και απολάμβανα την περιποίηση! 
Ο ποπός μου έχει μουδιάσει από το καθησιό, το στομάχι μου δεν αντέχει άλλο φαί και το σώμα μου αρνείται αν ακολουθήσει άλλες εντολές πέρα από το: μαμ, κακά και νάνι!!!

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Στο δρόμο για το ...Λάος!

Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει στου παλαιούς blogger αλλά, άλλη ανάρτηση ήθελα να γράψω, άλλη ξεκίνησα να γράφω και κατέληξα να γράφω κάτι άλλο.

Το λοιπόν...
Εχθές το βράδυ είχα ραντεβού στις 10 για ποτάκι (ναι στις 10 πίνουμε ποτό εμείς τα κουρασμένα παλικάρια και μέχρι τις 1.00 άντε 2.00 το πολύ -παλιά ώρα-, ήμαστε στο κρεββάτι !!) αλλά καθηστέρησα μισή ώρα για καλό λόγο. Κανόνιζα τις λεπτομέρειες για το επικείμενο ταξίδι μου στην Βουδαπέστη τον ...Ιούνιο (των  φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν! κι εγώ πάντα ήμουν φρόνιμο παιδί!).

Έφτασα λοιπόν όλο χαρά στο μπαρ και ετοιμαζόμουν να ανακοινώσω την αιτία της καθυστέρησης.
Όμως στην γνωστή παρέα είχε προστεθεί, ένα καινούριο μέλος...
και μετά από τις συστάσεις μου λένε όλο ενθουσιασμό...
- Ξέρεις ο Τ. μόλις γύρισε από το Λάος.

Και φυσικά δεν εννοούσαν τα γραφεία του Καρατζαφέρη.

Ο τύπος είχε μόλις γυρίσει απο τρεις εβδομάδες διακοπές στο Λάος, με νέα, εξωτικές πληροφορίες και εντυπώσεις που έκαναν το ταξίδι μου στην Βουδαπέστη να δείχνει πολύ τουριστικό και προβλέψιμο!
Και φυσικά έκλεψε την παράσταση, αν και δεν ήταν αυτή η πρόθεση του.
Παραθέτω όσα θυμάμαι και κατάφερα να ακούσω μέσα στην φασαρία και την δυνατή μουσική.

Οι κάτοικοι του Λάος είναι σαν σπίνοι γιατί τρώνε ελάχιστα και κυρίως ρύζι.
Είναι πολυ ήσυχοι και υπομονετικοί και δεν γκρινιάζουν για κανένα λόγο.
Ο βασικός μισθός τους είναι περίπου, 50 ευρώ από τα οποία 16 περίπου δίνουν για ενοίκιο.  Οι περισσότεροι όμως έχουν δικό τους σπίτι στις ...παραγκούπολεις!
Οι σκαλωσιές για τα σπίτια από μπετόν είναι φτιαγμένες από ...μπαμπού!
Τα λεωφορεία είναι από τα παλιά με το κουβούκλιο μπροστά (θα τα δείτε στις παλιές ελληνικές ταινίες) και από τις πολλές βροχές το πάτωμα τους είναι γεμάτα νερό, το οποίο δεν ασχολείται κανείς να βγάλει.
Το ταξίδι με απόσταση όσο Ελλάδα - Θεσσαλονική, διαρκεί 30 ώρες με στάσεις μόνο για κατούρημα στην ζούγκλα και παράκαμψη εμποδίων.
Οι δρόμοι είναι φυσικοί χωμάτινοι και χωρούν ένα μόνο μεγάλο όχημα. Σε περίπτωση βροχών σχηματίζονται χαντάκια και τα διερχόμενα αυτοκίνητα πέφτουν μέσα ...εν γνώσει τους. Αν έχουν δυνατή μηχανή ίσως βγούν. Αν όχι ίσως τους βγάλει  η μπουλντόζα πού έρχεται για να φτιάξει το χαντάκι. Αν δεν έρθει δεν άκουσα τι κάνουν.
Στην επαρχία οι οικογένεις τουλάχιστον 3 γενεών, ζουν μαζί σε ξύλινες καλύβες. Στον ίδιο χώρο μένουν και οι κότες, τα κοκκόρια κλπ οικόσιτα.
Το ποτά τους είναι φτιαγμένα από ρύζι με 40% αλκοόλ.
Μέσα στα μπουκάλια των ποτών μπορείς να βρεις φίδια, έντομα και το αποκορύφωμα ...μωρό αρκούδας. Είναι καλό φάρμακο!!

 
Το παιδάκι στη φωτό εμένα κοροϊδεύει;

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

...Όταν βγει ο ...κυνόδοντας!

λοιπόν σήμέρα έπρεπε να πάω στο μνημοσυνο
της θείας μου, αδελφής του μπαμπά μου.

φυσικά δεν πήγα
(πήγα γυμναστήριο)
και φυσικά όλοι μου την είπαν
με εξαίρεση την αδελφή μου.

ούτε και στην κηδεία πήγα.
αποφεύγω πλέον όλα τα οικογενειακά event
δυσάρεστα ή ευχάριστα.
δεν έχω άμεσα συμφέροντα από την κληρονομιά
και όσο ζούσε ήταν μια υποχρέωση
(88 ετών γεροντοκόρη, παλαιάς κοπής!)
τώρα που ησύχασε εκείνη
θα χαρώ την ησυχία μου

ακόμα όμως ακούω τη φωνή της μάνας μου 
να με γεμίζει ενοχές
"πότε θα πας να δεις τη θεία;
...ένα τηλέφωνο δεν μπορείς να της κάνεις;
...εκείνη συνέχεια ρωτάει για σένα"
 και τα παραπάνω με τη φωνή του Λαζόπουλου.

τελικά θέλω και άλλη δουλειά
μέχρι να τελειοποιησω
το "δεν με νοιάζει τι λενε οι άλλοι"
γιατί σκέφτομαι ότι συνέπειες...

τι εννοώ;
η "μητήρ" μου αν και ξερει ότι θα την επισκεφτώ σύντομα
δεν με ρώτησε για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια
τι φαγητά να μου φτιάξει για να πάρω μαζί μου!
(αυτό θα πρέπει να της στοίχησε όσο κι εμένα!)

και ερωτώ
και με τι ταπεράκια θα ζήσω εγώ
τις επόμενες εβδομάδές;

τα ταπεράκια είναι θέμα επιβίωσης!
τέλος πάντων προτιμώ να τρώω σαλάτες
παρά να κάνω αυτο που θέλουν οι άλλοι!!

τις πεντανόστιμες σαλάτες μου τις συνόδεψα 
με τα εδέσματα που με προμήθευσε η αδελφή μου!
η γνήσια ελληνική οικογένεια βρίσκει πάντα τον τρόπο 
να στηρίξει τα μέλη μας.

Υ.Γ. Πρέπει οπωσδήποτε να δω τον Κυνόδοντα.


Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Όταν ένα κύκλος κλείνει...

-Που δουλεύεις τώρα; α! μπράβο!
(ποσώς μ΄ ενδιαφέρει...)
-Ευχαριστημένη; μπράβο, μπράβο! (πόσα μπράβο θα πω ακόμα; στο τέλος να τα μετρήσω)
-Ακόμα στο ίδιο σπίτι μένεις;
Μπράβο!! (ούτε που θυμάμαι που έμενε! αλλά καλύτερα να μην το αναφέρω αυτό!)

Σπάω το κεφάλι μου να πω κάτι που να δείχνει στοιχειώδες ενδιαφέρον!

-Τι κάνει ο....; (την πάτησα! πως τον λεγαν, πως τον λεγαν;)
-Το πρόσωπο; ρωτάω τελικά.
Παντρεύτηκε την προηγουμένη εβδομάδα με την ίδια φυσικά αλλιώς δεν θα είχα την χαρά να κάνω αυτή την συζήτηση τώρα.

-Εγώ;
Εγώ όπως τα θυμάσαι! (συνοπτικά για να τελειώνουμε μια ώρα νωρίτερα...)
-Τι κάνει η Τούλα; (ας τραβήξω την προσοχή αλλού...)

-Κανένα ευχάριστο; (όχι που θα την γλίτωνα! αν παντρεύτηκα θέλει να μάθει και δεν την κάλεσα στο γάμο!)

-Ναι βέβαια, να βγούμε για καφέ. Θα σου τηλεφωνήσω (ακούω τον εαυτό μου να λέει, ενώ στην πραγματικότητα θέλω να αρνηθώ ευγενικά με την ελπίδα πως θα κλείσω το τηλέφωνο χωρίς να αισθανθώ εγώ αμήχανα και εκείνη θιγμένη!)
-Χάρηκα πολύ που σε άκουσα (με έμφαση στο "πολύ" για να γίνω πιστευτή!!)





Κάποιες σχέσεις στη ζωή μας έχουν κάνει τον κύκλο τους και έχουν τελειώσει.
Για να ισχύει αυτό, θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Desperate housewife!

"...και και μου είπαν οι φίλοι μου να μην τον κακομάθω!
... γυρνάω στο σπίτι ψόφια στην κούραση και βρίσκω
...πεταμένα τα ρούχα του στις καρέκλες
...την κούπα του στο τραπεζάκι !
...για να πλύνει τα πιάτα δεν γίνεται λόγος!!
και εγώ φωνάζω σαν υστερική!!

"τι σου κάνει η εφηβεία, σκέφτομαι!"

"...μια φίλη μου μου είπε να μην μαζέψω τίποτα για να καταλάβει και να συμμαζέψει...
αλλά γεμίσαμε 3 ημερών άπλυτα...

...μπάνιο δεν κάνει αν δεν του έχω ετοιμάσει τα καθαρά του ρούχα να φορέσει...

...βλέπεις δεν ήθελα να μου ανακατεύει τα συρτάρια και τον συνήθισα έτσι..."

"Πολυ τον καλομαθαίνεις το γιο σου!" λέω αφελέστατα!

"Πιο γιο μου καλέ, για το φίλο μου σου μιλάω!
συζούμε εδώ κι ενάμιση χρόνο!!"

"Ουπς!!!!!"

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

"...άλλος για το δημόσιο!!!"

Πρόσφατα άκουσα στο ΝΙTRO να λένε το εξής αμίμητο!!
"...ευτυχώς που δεν είχαμε καποιον θείο ή ξάδελφο να μας βάλει στο δημόσιο... ο θεός μας γλύτωσε"...
Γέλασα απίστευτα όταν το άκουσα  αν και δεν θα πρεπε!!

Γιατί και εγώ είμαι μία από τους 768009 καταχωρημένους δημοσίους υπαλλήλους...

Θυμάμαι τη χαρά που κάναμε όλοι στην οικογένεια όταν προσλήφθηκα μόνιμη. Συγχαρητήρια, κεράσματα (δύο κιλά έβαλα), τα δώρα που πήρα, πόσοι άγιοι της χριστινοσύνης πήραν το κάτιτι τους!!
Ούτε σε γέννητούρια τέτοιες χαρές!!
Ωραίες εποχές!!

Τώρα...
ο αστακός είναι ψόφιος, το κρασί παλιό, το χαβιάρι μαύρο, το τυρί μουχλιασμένο...

Εκείνο που παραμένει ίδιο είναι η γνώμη των υπάλλήλων εντός κι εκτός δημοσίου.
Η χειρότερη!!

Γιατί μεταξύ μας,
ο δημόσιος τομέας είναι ανοργάνωτος, γεμάτος τρύπες και επικύνδινος για την υγεία!
την ψυχική!!

Και αν και όλοι μιλούν για το ραχάτι των δημοσίων υπαλλήλων,
η αλήθεια είναι πως ο εργατικός δεν θα βελτιώσει την κατάσταση
και ο τεμπέλης δεν θα την επιδεινώσει!

Γιατί στο δημόσιο ο ...κατάλληλος άνθρωπος σπάνια είναι στην ...κατάλληλη θέση!!

Από την άλλη, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν χάσει από το μισθό τους, έχουν όμως, διασφαλίσει την εργασία τους!!
Έτσι δικαιολογείται γιατί αρκετοί αν και φθονούν τους δημοσίους υπαλληλους και χαίρονται για τα παθήματα τους, επιθυμούν διακαώς να είναι στη θέση τους...

"...άλλος για το δημόσιο!!!"



 
mosaico © 2007 Template feito por Áurea R.C.